می نویسم از تو.از تو ای شادترین ای تازه ترین نغمه ی عشق
تو که سر سبزترین منظره ای
تو که سرشارترین عاطفه را نزد تو پیدا کردم
و تو که سنگ صبورم بودی در تمام لحظاتی که خدا
شاهد غصه و اندوهم بود...
به تو می اندیشم! به تو می بالم و از تو می گیرم هرچه انگیزه درونم دارم
من شباهنگام آن دم که تو را نزدخودمیبینم بهترین آرامش برترین خواهش و احساس
در دلم می جوشد...
روزها می گذرند... عشق ما رو به خدایی شدن است
رو به برتر شدن از هر حسی که در این عالم خاکی پیداست
دوستت می دارم از همین نقطه ی خاکی تا عرش...
دوستت می دارم از زمین تا به خدا!
نمیتوان در واژه گنجاند
احساس مرا به تو
احساس من به تو
نیرومندترین احساسی ست که تاکنون داشته ام
با این حال هنگامیکه میخواهم آنرا به تو بگویم
یا حتی آنرا برایت بنویسم
واژه ای را نمیابم که حتی بتواند
احساس نزدیک به ژرفای احساس مرا بیان کرد
و گرچه نمیتوان
جوهر چنین احساس شگفت انگیزی را بیان کرد
میتوانم بگویم در کنار تو چه احساسی دارم
آنگاه که در کنار توام
گویی موجی هستم در ساحل
که توفنده بر ساحل می کوبد
آنگاه که در کنار توام
گویی رنگین کمانی هستم در پس توفان
که سربلند رنگهایم را نمایان میسازم
آنگاه که در کنار توام
گویی غرق در زیبایی ها گشته ام
و این تنها بخشی کوچکی است
از احساس شگفت انگیزی که در کنار تو دارم
شاید واژه ی عشق را از آن رو ساخته اند
تا ژرفاو شکوه احساس من
به تو را بیان کند
و انگار که این توان را ندارد
ولی بدان خاطر که عشق کماکان بهترین واژه هاست
بگذار هزار بار بگویم
بیش از عشق عاشق تو هستم!
سلام عزیز دلم.سه روز دیگه تولدته پیشاپیش بهت تبریک میگم ایشالله صدوبیست سال زنده باشی.خیلی خیلی دوست دارم.
دوست محشری هستی.
بوووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووس
ماه من،غصه چرا؟!
آسمان را بنگر، که هنوز، بعد صدها شب و روز
مثل آن روز نخ
ماه من،غصه چرا؟!
آسمان را بنگر، که هنوز، بعد صدها شب و روز
مثل آن روز نخست
گرم و آبی و پر از مهر، به ما میخندد!
نه شکست و نه گرفت!
بلکه از عاطفه لبریز شد و
نفسی از سر امید کشید
و در آغاز بهار،دشتی از یاس سپید
زیر پاهامان ریخت،
تا بگوید که هنوز،پر امنیت احساس خداست!
ماه من، غصه چرا؟!
تو مرا داری و من
هر شب و روز،
آرزویم، همه خوشبختی توست!
ماه من،دل به غم دادن و از یاس سخن ها گفتن
کار آنهایی نیست، که خدا را دارند...
ماه من، غم و اندوه، اگر هم روزی، مثل باران بارید
یا دل شیشه ای ات،از لب پنجره عشق، زمین خورد و شکست،
با نگاهت به خدا، چتر شادی وا کن
و بگو با دل خود که خدا هست
او همانی است که در تارترین لحظه شب، راه نورانی امید نشانم می داد...
او همانی است که هر لحظه دلش می خواهد، همه زندگی ام، غرق شادی باشد...
ماه من!
غصه اگر هست، بگو تا باشد!
معنی خوشبختی،
بودن اندوه است...!
این همه غصه و غم، این همه شادی و شور
چه بخواهی و چه نه! میوه یک باغند
همه را با هم و با عشق بچین...
ولی از یاد مبر،
پشت هر کوه بلند،سبزه زاری است پر از یاد خدا!
و در آن باز کسی می خواند،
که خدا هست، خدا هست
و چرا ست
گرم و آبی و پر از مهر، به ما میخندد!
نه شکست و نه گرفت!
بلکه از عاطفه لبریز شد و
نفسی از سر امید کشید
و در آغاز بهار،دشتی از یاس سپید
زیر پاهامان ریخت،
تا بگوید که هنوز،پر امنیت احساس خداست!
ماه من، غصه چرا؟!
تو مرا داری و من
هر شب و روز،
آرزویم، همه خوشبختی توست!
ماه من،دل به غم دادن و از یاس سخن ها گفتن
کار آنهایی نیست، که خدا را دارند...
ماه من، غم و اندوه، اگر هم روزی، مثل باران بارید
یا دل شیشه ای ات،از لب پنجره عشق، زمین خورد و شکست،
با نگاهت به خدا، چتر شادی وا کن
و بگو با دل خود که خدا هست
او همانی است که در تارترین لحظه شب، راه نورانی امید نشانم می داد...
او همانی است که هر لحظه دلش می خواهد، همه زندگی ام، غرق شادی باشد...
ماه من!
غصه اگر هست، بگو تا باشد!
معنی خوشبختی،
بودن اندوه است...!
این همه غصه و غم، این همه شادی و شور
چه بخواهی و چه نه! میوه یک باغند
همه را با هم و با عشق بچین...
ولی از یاد مبر،
پشت هر کوه بلند،سبزه زاری است پر از یاد خدا!
و در آن باز کسی می خواند،
که خدا هست، خدا هست
و چرا
عقربه های ساعت از نیمه شب گذشته اند
توی این ایستگاه متروک من منتظر نشسته ام
آدمای رنگ و وارنگ میان ومیرن
اما هیچکدوم واسه من مث تو نمیشن
بیاااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا
این ایستگاه آخره
این دل طاقتش تموم شده
منتظرتم
تا وقتی بیای