درگیر رویای توام
منو دوباره خواب کن
دنیا اگه تنهام گذاشت،
تو منو انتخاب کن
دلت از آرزوی من،
انگار بی خبر نبود
حتی تو تصمیمای من،
چشمات بی اثر نبود
خواستم بهت چیزی نگم،
تا با چشام خواهش کنم
درارو بستم روت،
تا احساس آرامش کنم
باور نمی کنم ولی،
انگار غرور من شکست
اگه دلت میخواد بری،
اصرار من بی فایدست
هر کاری می کنه دلم،
تا بغضمو پنهون کنه
چی میتونه فکر تو رو،
از سر من بیرون کنه
یا داغ رو دلم بزار،
یا که از عشقت کم نکن
تمام تو سهم منه،
به کم قانعم نکن
دوستت دارم قطرات منقوش بر پنجره ی زندگی است خالق نقش طراوت
دوستت دارم تحجر را به قاب تفکر فرو می برد
دوستت دارم بر سطح یکنواخت سیاه و سفید زندگی برجستگی امید میدهد
دوستت دارم میچکاند اشک شوق را از درون چشمان سیمی بی احساس
دوستت دارم حلقه ی اتصال دلهاست در کویر بی نقش خیال سرد
دوستت دارم طراوت می دوزد بر پیراهن تنهایی
دوستت دارم ناقوس پر طنین ماندن است در معبد چشم انتظاری
دوستت دارم کلام یکسان شدن است در سایه ی تضاد
دوستت دارم بیان شیرین عدالت است در دادگاه هستی
دوستت دارم داغ ترین درجه ی سوزاندن است
دوستت دارم اوج ذوب شدن است در نهاد قلب سرد
دوستت دارم کلام پیوند است برای مسیری جدا
دوستت دارم تنها رنگی است که سرخی پاییز را به عشق رنگ می آمیزد
میدانی چقدر دوستت دارم؟
وقتی می گویم : دیگر به سراغم نیا !
فکر نکن که فراموشت کرده ام ….
یا دیگر دوستت ندارم !
نه ….
من فقط فهمیدم :
وقتی دلت با من نیست ؛
بودنت مشکلی را حل نمی کند ،
تنها دلتنگترم میکند … !