وقتی دستاتو تو دستم می گیرم ابریشم دیگه رونقی نداره , وقتی برق چشماتو می بینم الماس دیگه برقی نداره , طلا و جواهر ارزششو از دست می ده وقی موهای طلایی تو خود نمایی می کنه , بیچاره غنچه پیش لبات رنگ می بازه و بیچاره من که نمی دونم چطوری توصیفت کنم
وقتی نگاهم به نگاهت گره می خوره و تمام وجودم تو دریای چشمای قشنگت غرق می شه و آروم با لبخندت لبخند می زنم می خوام با تمام وجود حس کنی من کنارتم و اون وقتی که دستای لطیفتو تو دستام می گیرم و با احساس گرمی اون آروم می شم و با حرارت اونو فشار می دم می خوام با تمام احساست درک کنی که دوستت دارم
ردپای نهم
نه در آن بالاها!
مهربانُ خوبُ قشنگ...
چهره اش نورانیست
گاه گاهی سخنی میگوید
با دل کوچک منُ
ساده تر از سخن ساده من
او مرا می فهمد!
او مرا می خواندُ
او مرا می خواهدُ
او همه درد مرا می داند...
یاد او ذکر من است در غم ودر شادی
چون به غم می نگرمُ
آن زمان رقص کنان می خندم...
که خدا یار من استُ
که خدا در همه جا یاد من استُ
او خداییست که همواره مرا می خواند
او مرا می خواند
او همه درد مرا می داند
ردپای هشتم
ای کاش روزهای با تو بودن هیچ گاه به پایان نرسد
ای کاش روزهایی را که برای دیدنت ساعت ها و ثانیه ها رو شمارش می کنم به پایان نرسد
می ترسم.می ترسم از اینکه دیگر تورا نبینم
می ترسم از اینکه دیگر سخنان شیرین، خنده های دلنشینت را نبینم
می ترسم آغوشت رو از دست بدهم
می ترسم که دگر هم صحبت باد و باران شوم
می ترسم که آواره چشمانت شوم
می ترسم بی تو بمانم
می ترسم روزی این ترسها تو را از من بگیرد
از خودم می ترسم ، از ترس خودم می ترسم
از سرنوشت و قسمت می ترسم
ای کاش همه اینها رویا و خیال باشد
ای کاش ... ای کاش ... ای کاش ...